ΚΟΛΕΚΤΙΒΑ
Η κολεκτίβα συντονίζει την πρωτοβουλία Να Απο-αποικιοποιήσουμε την Ηellas, έχει την κύρια επιστημονική ευθύνη για το πρόγραμμα και τις συνεργασίες, και αποφασίζει χωρίς ιεραρχίες και διαχωρισμούς.
Nικόλας Κοσματόπουλος
Είμαι ανθρωπολόγος, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Πολιτικής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Μελετώ διεθνείς φορείς πολιτικής, επικεντρώνοντας στην εξουσία των ειδικών, την γνωσιολογική βία, την τεχνο-ηθική, τον κοσμοπολιτισμό του ανθρωπισμού και της ειρήνης, την κοσμοπολιτική της αλληλεγγύης και της πολιτικής ισότητας. Στο Institute for Advanced Study του Πρίνστον ολοκληρώνω μια μονογραφία σχετικά με την βία και την εμπειρογνωσία στις διαδικασίες ειρήνευσης και αποτροπής κρίσεων στο μεταπολεμικό Λίβανο. Με ενδιαφέρει πολύ η θάλασσα ως ένα ρευστό υπόβαθρο οικονομικής και διακρατικής εξουσίας, καθώς και αλληλεγγύης, ριζοσπαστισμού και πολιτικών φαντασιακών ισότητας και κοσμοπολιτικής έκφρασης. Στο Decolonize Hellas ελπίζω να μπαρκάρουμε συλλογικά προς μια δημιουργικά κριτική προσέγγιση γαιο-κεντρικών αποικιοκρατικών ιδεών στην κοινωνία και την κοινωνική επιστήμη, και ειδικά την ανάπτυξη μιας ερευνητικής και ακτιβιστικής ατζέντας γύρω από την θεωρητικοποίηση και παγκοσμιοποίηση της λαϊκής σοφίας "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του".
Πηνελόπη Παπαηλία
Είμαι αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Οι μελέτες μου επικεντρώνονται στην πολιτισμική μνήμη και την ιστορία του παρόντος, την πολιτική της μαρτυρίας (witnessing) και των αρχείων, την οπτικοποίηση και τη βία, τον ψηφιακό πολιτισμό και την τεχνο-κοινωνικότητα, από μετααποικιακές, αντιρατσιστικές και φεμινιστικές οπτικές. Η τρέχουσα έρευνά μου αφορά τις υλικότητες και τις τεχνολογίες μέσω των οποίων επίμαχοι και αμφίσημοι θάνατοι στοιχειώνουν σύγχρονες πολιτισμικές συζητήσεις και πολιτικές διαμάχες στην ελληνική κοινωνία. Έχοντας μεγαλώσει στις ΗΠΑ και μεταναστεύσει στη χώρα από όπου προέρχεται ο πατέρας μου, στέκομαι κριτικά απέναντι στην ιδέα της πατρίδας και τις ιστορίες καταγωγής. Ελπίζω το Decolonize Hellas να αποτελέσει ένα φιλόξενο απάγκιο για άλλους νομάδες και μπάσταρδους, καθώς και μια πλατφόρμα συνεργατικότητας, συμποσιασμού και δημόσιας ακαδημαϊκής παρέμβασης.
Δέσποινα Λαλάκη
Είμαι ιστορικός κοινωνιολόγος και ενδιαφέρομαι για τις μακροχρόνιες κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές, μεταβαλλόμενες συνειδήσεις, τα ιδεολογικά και πολιτισμικά θεμέλια του κράτους καθώς και το ρόλο των διανοούμενων. Διδάσκω στο City University of New York - CUNY και γράφω τόσο για το ακαδημαϊκό όσο και για το μη ακαδημαϊκό κοινό. Αυτή τη περίοδο εργάζομαι στη συγγραφή ενός βιβλίου, στο οποίο ερευνώ τους τρόπους με τους οποίους οι Αμερικανικές πολιτικές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της καπιταλιστικής δημοκρατίας έχουν επενδύσει συμβολικά στον Ελληνισμό (Hellenism) μετασχηματίζοντας τον ριζικά στη πορεία. Ως κοινωνιολογία της αρχαιολογίας και μια αρχαιολογία του Ελληνικού κράτους, το βιβλίο εστιάζει στο τομέα της αρχαιολογίας ως προνομιούχο πεδίο στην ιστορία του ελληνικού έθνους-κράτους και του Δυτικού πολιτισμού εν γένη και ως κεντρικό κόμβο σε ένα σύνθετο δίκτυο διεθνικών θεσμικών και διανοητικών σχέσεων.
Φωτεινή Τσιμπιρίδου
Η Φωτεινή Τσιμπιρίδου (Δρ. Εθνολογίας-Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (EHESS-Παρίσι 1990) είναι Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Μελέτης του Πολιτισμού, των Συνόρων και του Κοινωνικού Φύλου. Πραγματοποίησε επιτόπια έρευνα σε ένα χωριό πρώην προσφύγων και σε Πομακικούς πληθυσμούς της ελληνικής Θράκης, σε χωριά της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου και στο Σουλτανάτο του Ομάν. Μελέτησε λόγους και πρακτικές εθνικισμού και πολυπολιτισμικότητας στην ελληνική Θράκη ενώ πραγματοποίησε συστηματική εθνογραφική έρευνα για τα φύλα, την πολιτειότητα και τις δημιουργικές εναλλακτικές δημοσιότητες στην Ιστανμπούλ. Από το 2018 και στο πλαίσιο της μετααποικιακής κριτικής, διερευνά το είδος της μετα-οθωμανικής θρησκευτικότητας και τις έμφυλες υποκειμενικότητες στα Βαλκάνια, την Τουρκία και την Μέση Ανατολή. Παράλληλα και υπό το πρίσμα της κριτικής αστεακής εθνογραφίας σε πόλεις της Μεσογείου, αναζητά τη σημασία των φεμινιστικών μεθοδολογιών και των άλλων πρακτικών αντίστασης και δημιουργικής διαμαρτυρίας στο δρόμο της κοσμοπολιτικής.
Στάθης Παπασταθόπουλος
Είμαι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων. Με ενδιαφέρει η αποικιακή συγκρότηση της ιστορίας και του παρόντος της επιστήμης της Ψυχολογίας, οι μετα-αναπτυξιακές και μαύρες φεμινιστικές προσεγγίσεις στην μελέτη ομάδων και υποκειμένων μειονοτικής και προσφυγικής προέλευσης και οι πολιτικές και γενεαλογίες της κατάργησης (abolition). Αυτή τη στιγμή δουλεύω μια μονογραφία σχετικά με την αποαποικιοποίηση της ακαδημαϊκής συγκρότησης και της ειδημοσύνης της ψυχολογίας στο συγκείμενο της Hellας.
Βαγγέλης Πούλιος
Ο Βαγγέλης Πούλιος είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (BA) και μεταπτυχιακού τίτλου από το τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (MA) του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως μεταφραστής και επιμελητής, με ενδιαφέρον στη μαύρη λογοτεχνία και θεωρία, τη μεταποικιακή κριτική και τις αποαποικιακές σπουδές.
Κατερίνα Σεργίδου
H Κατερίνα Σεργίδου είναι Kυπραία κοινωνική ακτιβίστρια, μέλος της φεμινιστικής συλλογικότητας Συνέλευση 8 Μάρτη και της βασκικής ερευνητικής-φεμινιστικής ομάδας Ezdonk Oraindik. Έχει κάνει βασικές σπουδές ιστορίας-αρχαιολογίας στο ΕΚΠΑ, μεταπτυχιακές σπουδές επικοινωνίας/πολιτισμού στο Πάντειο και κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων ενώ είναι Υπ. Δρ. στις σπουδές φύλου και φεμινισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις καρναβαλικές τελετουργίες και τις φεμινιστικές μεθοδολογίες στην κοινωνική έρευνα, τη φεμινιστική γραφή, την έννοια της φεμινιστικής ηγεμονίας και τις φεμινιστικές-πολιτισμικές επιτελέσεις στα κοινωνικά κινήματα του Νότου, με έμφαση στον ισπανικό νότο, την Κύπρο και την Ελλάδα. Εργάζεται ως μεταφράστρια και ερευνήτρια για την έμφυλη βία και την φεμινιστική γραφή και αποτελεί μέλος της Συντακτικής Ομάδας του περιοδικού Marginalia σημειώσεις στο περιθώριο. Δημοσιευμένα της κείμενα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Γιώργος Τσιμουρής
Ο Γιώργος Τσιμουρής αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών (Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1980). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία (Πανεπιστήμιο του Essex, UK (M.A) 1994) και διδακτορικές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία (Πανεπιστήμιο του Sussex, UK (PhD) 1998). Για τη διατριβή του πραγματοποίησε έρευνα μεταξύ των μικρασιατών προσφύγων, μετά τον ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1922. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων: Ίμβριοι: φυγάδες απ’τον τόπο μας, όμηροι στην πατρίδα, Αθήνα, 2007 & 2013, το οποίο εστιάζει στην αναγκαστική μετανάστευση και την πορεία της ελληνικής κοινότητας από την Ίμβρο (Gökceada) και, Εμείς οι ναυτικοί μπαρκαρισμένοι και ξέμπαρκοι: Μια ανθρωπολογίκή προσέγγιση. Αθήνα, Da Vinci, 2021. Διατελεί ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο), και υπήρξε επισκέπτης ερευνητής στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (Πανεπιστήμιο του Durham).
Χρήστος Ζήσης
Ο Χρήστος Ζήσης είναι κάτοχος πτυχίου ΜΙΘΕ/Φιλοσοφίας και Ιστορίας της Επιστήμης (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και μετατυχιακού τίτλου σπουδών στον τομέα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς/Μουσειακές Σπουδές (Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Viadrina Frankfurt/Orer). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ινστιτούτο Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, και από το εαρινό εξάμηνο του 2017 εργάεται συνεχόμενα ως λέκτορας στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών του Κιέλου, καθώς και στο προαναφερθέν τμήμα στο Αμβούργο. Παράλληλα με τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα, τα οποία διασταυρώνονται σε πεδία οι Μουσειακές Σπουδές/Σπουδές υλικού πολιτισμού, κριτική μεταναστευτική έρευνα, δημόσια ανθρωπολογία, κριτική και αντιρατσιστική εκπαίδευση, τον ενδιαφέρει εξίσου να εξετάσει καλλιτεχνικές πρακτικές και παρεμβάσεις, νέα κοινωνικά κινήματα, και τελικά πως παράγεται κριτική γνώση όχι μόνο σε μουσειακούς χώρους/χώρους μνήμης, αλλά και στο δημόσιο χώρο, από/και με ανεπίσημα αρχεία και φορείς «από τα κάτω».